Όταν κάποιος ρώτησε τον Βασιλιά της Σπάρτης Δημάρατο, γιατί οι Σπαρτιάτες θεωρούν άτιμους αυτούς που πετούν την ασπίδα τους και όχι αυτούς που πετούν τις περικεφαλαίες και τους θώρακες, αυτός απάντησε:
«Γιατί τις περικεφαλαίες και τους θώρακες τους φορούν για δική τους προστασία, ενώ την ασπίδα την κρατούν για να υπερασπίσουν την από κοινού παράταξη» Πλούταρχος (Αποφθέγματα Λακωνικά, 220 Α)
Η λέξη «idiot» που στα αγγλικά σημαίνει «ηλίθιος» χαρακτηρίζει όπως και στην Ελληνική τα άτομα χαμηλού νοητικού επιπέδου και προέρχεται από την Ελληνική λέξη Ιδιώτης.
Η λέξη «ιδιώτης» προέρχεται από τη λέξη «ίδιος» που σήμαινε στην αρχαιότητα ότι και σήμερα. Στα λατινικά μεταφέρθηκε ως «idiota» και αρχικά σήμαινε «μέσος άνθρωπος» ενώ αργότερα «αμόρφωτος, απαίδευτος άνθρωπος». Την ίδια σημασία (του αμόρφωτου ανθρώπου) είχε η λέξη αρχικά και στην Αγγλική γλώσσα, ενώ σήμερα σημαίνει απλώς ηλίθιος, δηλαδή άτομο πολύ χαμηλού νοητικού επιπέδου ενώ η ηλιθιότητα (idiocy) χαρακτηρίζει το προσόν του ηλίθιου δηλαδή τη μεγάλη βλακεία.
Ο Αριστοτέλης στα πολιτικά του χρησιμοποίησε τoν όρο «ιδιωτικός» για να περιγράψει τις προσωπικές υποθέσεις των πολιτών σε αντιδιαστολή με τον όρο «πολιτικός» που χρησιμοποίησε για να περιγράψει τις δημόσιες υποθέσεις, του δήμου, αυτό που ονομάζουμε σήμερα «τα κοινά».
Στην αρχαία Αθήνα σημαντικότερη αποστολή της πολιτείας ήταν η μετατροπή των ιδιωτών, των εγωκεντρικών ατόμων που ασχολούνταν με τις προσωπικές τους υποθέσεις, σε πολίτες, σε άτομα που ασχολούνται και συμμετέχουν στα κοινά. Θεωρούσαν ότι η ιδιότητα του ιδιώτη είναι μια φυσική ιδιότητα την οποία διαθέτουν όλοι οι άνθρωποι από τη φύση τους, ενώ η ιδιότητα του πολίτη είναι επίκτητο χαρακτηριστικό που διαμορφώνεται μέσω της παιδείας που παρέχει η πολιτεία. Συνεπώς το άτομο που παρέμενε «ιδιώτης» ήταν άτομο απαίδευτο και αμόρφωτο, αφού δεν είχε εκπαιδευτεί επαρκώς στην ενασχόληση με τα κοινά.
Σήμερα, το έργο της μετατροπής των «ιδιωτών» σε «πολίτες» μάλλον δε θεωρείται τόσο σημαντικό όσο στην αρχαιότητα. Στα σχολεία τα παιδιά μας, διδάσκονται οποιαδήποτε άλλη ανοησία, εκτός από το πως να γίνουν σωστοί και ωφέλιμοι για την κοινωνία πολίτες. Στα σχολικά προγράμματα, έχουν ενταχθεί μαθήματα όπως η «οικιακή οικονομία» που μαθαίνει στα παιδιά πως να τακτοποιούν τα του οίκου τους (τα ιδιωτικά τους θέματα), και έχουν εξαιρεθεί μαθήματα όπως η «πολιτική οικονομία», ή η «πολιτική αγωγή» ή οποιοδήποτε άλλο μάθημα θα μετέτρεπε τους μαθητές σε ενεργούς πολίτες. Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι σε καμία τάξη της δωδεκαετούς εκπαίδευσης των παιδιών μας δε διδάσκονται έργα των αρχαίων μας φιλοσόφων.
Μια απλή ανάγνωση και ένας μικρός σχολιασμός των πολιτικών του Αριστοτέλη, θα ανέβαζε το επίπεδο πολιτικής μας παιδείας κατακόρυφα σε σχέση με το σημερινό.
Αντί αυτού, η νεολαία μας εκπαιδεύεται πολιτικά ψηφίζοντας για την εκλογή του δεκαπενταμελούς συμβουλίου της τάξης και του σχολείου με διαδικασίες παρόμοιες με αυτές των εκλογών, ενώ μετά τις εκλογές, κανείς δεν ασχολείται με τα «κοινά» της τάξης ή του σχολείου, παρά μόνο αν δημιουργηθεί πρόβλημα στην ομαλή διοργάνωση της πενθήμερης εκδρομής.
Η κατάσταση αυτή, έχει σαν αποτέλεσμα την παραγωγή «απαίδευτων» πολιτών, που φροντίζουν μόνο το ιδιωτικό τους συμφέρον, των οποίων η συμμετοχή στα κοινά περιορίζεται στην άσκηση του δικαιώματος ψήφου και οι οποίοι ακόμα και όταν ψηφίζουν, το κάνουν με γνώμονα το ιδιωτικό τους συμφέρον και όχι το κοινό. Και φυσικά, τέτοιοι πολίτες αδυνατούν να αντιληφθούν ότι το ωφέλιμο για την κοινωνία είναι ωφέλιμο και για τους ίδιους (αφού κι αυτοί οι ίδιοι είναι μέλη της κοινωνίας), αδυνατούν να δούν την προσωπική και οικογενειακή ευημερία τους στα πλαίσια μιας ευημερούσας κοινωνίας και επιδίδονται σε αυτό που η φύση τους προστάζει, το άνευ όρων κυνήγι επιβίωσης και επιβολής εξουσίας όπου όλα επιτρέπονται.
Η συμπεριφορά αυτή, όπως έλεγε και ο Αριστοτέλης, ταιριάζει σε ζώα μάλλον παρά σε ανθρώπους.
Στη ζούγκλα, ο φοροφυγάς και ο κλέφτης γίνονται «μάγκες» με βίλες και ακριβά αυτοκίνητα, ενώ τα υπόλοιπα «κορόιδα» που δεν έχουν τα «κότσια» να κάνουν «μαγκιές», αλλά τόσα χρόνια πλήρωναν φόρους και εισφορές τώρα χάνουν το σπίτι και την περιουσία τους.
Η κοινωνία διαλύεται και κανείς δεν επαναστατεί. Οχι τουλάχιστον μέχρι ο δικαστικός επιμελητής να χτυπήσει τη «δική μας» πόρτα για να κατασχέσει το «δικό μας» σπίτι. Μέχρι τότε, μπορούμε να ελπίζουμε. Οτι η συμφορά δε θα χτυπήσει το δικό μας σπίτι. Οτι τα πράγματα θα πάνε καλύτερα. Από μόνα τους. Η ότι κάποιος άλλος θα τα φτιάξει για εμάς. Ελπίζουμε ότι «εμείς» θα επιβιώσουμε, ακόμα κι αν χρειαστεί να πεθάνουν όλοι οι υπόλοιποι. Γιατί «εμείς» έχουμε καλό κράνος και θώρακα που αντέχουν στα χτυπήματα. Και μόνον αν δεν έρθουν έτσι τα πράγματα θα επαναστατήσουμε. Και τότε, θα επαναστατήσουμε για την «εργατική τάξη», για τα «ταξικά μας αδέρφια» και για οτιδήποτε άλλο εκτός από την διάλυση της κοινωνίας μας.
Και αυτό, γιατί όλοι μας πετάξαμε τις ασπίδες, φορέσαμε τις περικεφαλαίες και τους θώρακες, κρυφτήκαμε στα σκοτεινά και κανείς μας δε σκέφτεται ότι αν παραταχθούμε ενωμένοι σε φάλαγγα και πολεμήσουμε τον κοινό εχθρό όλοι μαζί, μπορούμε να νικήσουμε.
Κι όλα αυτά επειδή είμαστε ηλίθιοι ιδιώτες.
@Θαλαμοφύλακας
***
Είναι η Εξουσία γατάκι
Όχι, δεν “είναι ο καπιταλισμός”, αγαπητέ Μπογιόπουλε, είναι η εξουσία. Όχι, δεν “διαφθείρει η εξουσία”, αγαπητέ Λόρδε Acton, η διαφθορά είναι προϋπόθεση της εξουσίας. Και, όχι, δεν “είναι η γνώση δύναμη”, αγαπητέ Francis Bacon, τα πλούτη είναι δύναμη. Και για να κλείσει ο κύκλος, όχι, δεν “είναι η θρησκεία που εμποδίζει τους φτωχούς να σκοτώσουν τους πλούσιους”, αγαπητέ Napoleon, είναι η εξουσία που εμποδίζει τους φτωχούς να σκοτώσουν τους πλούσιους.
Όταν μιλάμε για εξουσία, δεν υπάρχει ιδεολογία, υπάρχουν μόνο ιδεολογήματα.
Ο πολιτικός θα πει ό,τι εσύ θες να ακούσεις ώστε να τον ψηφίσεις. Και αφού αναλάβει την εξουσία θα βρει τρόπους να σου εξηγήσει αύριο γιατί αυτό που σου έλεγε χθες δεν ισχύει σήμερα. Κι όλα αυτά απλώς για να συνεχίζουν να πλουτίζουν οι πλούσιοι στο παρασκήνιο. Και όσο η οικονομία ανθεί περισσεύουν να δίνονται και στους φτωχούς. Όταν όμως η οικονομία καταρρέει τότε η εξουσία τα παίρνει όλα πίσω από τους φτωχούς. Κι όταν τα πράγματα χοντραίνουν κι άλλο τότε πάμε σε πόλεμο. Και μην είσαι αφελής, οι πλούσιοι συνεχίζουν να πλουτίζουν και στην ευημερία, και στην κατάρρευση, και στον πόλεμο.
Και στον πόλεμο τα πράγματα είναι πιο ξεκάθαρα από ποτέ. Ξεγυμνωμένα από κάθε ιδεολογία. Τότε η εξουσία θα σου μιλήσει για πατριωτισμό. Αναρωτήσου όμως: Ποιοί γίνονται στρατιώτες; Οι φτωχοί. Μόνο οι φτωχοί. Μόνο. Αν ο πατριωτισμός ήταν κάτι υψηλό, αν ο πατριωτισμός ήταν κάτι, τότε θα έβλεπες παιδιά πολιτικών, παιδιά από τζάκια, παιδιά πλουσίων, στα χαρακώματα. Όχι όμως. Κρέας για τα κανόνια γίνονται τα παιδιά των φτωχών. Μόνο. Αυτά δηλαδή που δεν θα αποκομίσουν κανένα όφελος από τον πόλεμο.
Έτσι και στην ειρήνη. Οι φτωχοί είναι πάντα τα κορόιδα της ιστορίας.
Πίστεψέ με, δεν είναι πιο πολύπλοκο από αυτό. Δες πολιτικές σειρές στην τηλεόραση, δες πολιτικές ταινίες, διάβασε πολιτικά και ιστορικά μυθιστορήματα, διάβασε ιστορία. Ένα και μόνο ένα μοτίβο θα αναγνωρίσεις σχετικά με την εξουσία. Ακόμα και όταν, με τις δικαιότερες των προθέσεων, την εξουσία καταλαμβάνουν οι καταπιεσμένοι, το αποτέλεσμα είναι απλώς να γίνουν Χαλίφηδες στη θέση του Χαλίφη.
Σε κάποιους μπορεί να ακούγεται πολύ απλοϊκή η ανάλυση, κάποιος μπορεί να τη βρίσκει και αφελή, και ίσως να την πει ακόμα και λαϊκίστικη. Αυτό όμως συμβαίνει είτε επειδή ωφελείται από αυτό το εξουσιαστικό μοντέλο, είτε επειδή είναι τόσο ανόητος που έχει πιστέψει πως δεν μπορεί να σκέφτεται μόνος του, και πως μόνο πολύπλοκα γραμμένα κείμενα μπορούν να αποτελέσουν πολιτική ανάλυση.
Μην πέφτετε στην παγίδα. Μην είστε ανόητοι. Αν υπήρχε δυνατότητα να σας δώσει τώρα η εξουσία κάποια ψίχουλα για να μην τρελαθείτε, δεν θα το είχε κάνει ήδη; Το παιχνίδι της εξουσίας είναι στημένο σε τέτοιο βαθμό που αυτό που ανανεώνεται με την αλλαγή της εξουσίας είναι μόνο η ελπίδα στο μυαλό σου.
Και γιατί να θέλουν να ξαναγεννηθεί η ελπίδα στο μυαλό σου; Μα γιατί είναι ο μόνος τρόπος, σε περιόδους κατάρρευσης, να μην σκεφτείς να τους πετάξεις όλους στη θάλασσα. Αν δεν ανανεωθεί η ελπίδα στο μυαλό σου, μπορεί να σου μπουν διάφορες άλλες ιδέες, όπως να τους σκοτώσεις όλους και να ξαναρχίσεις από την αρχή.
Ο πολιτικός αρχηγός, που τώρα σου έχει γεννήσει την ελπίδα στο μυαλό, το είχε πει ξεκάθαρα, όταν τετραπλασιάστηκε το εκλογικό του αποτέλεσμα, πως το κόμμα του “απέτρεψε το πολιτικό σύστημα από ανεξέλεγκτες καταστάσεις”. Αναφερόταν φυσικά στο κίνημα της Πλατείας Συντάγματος.
Τι θα πει ανεξέλεγκτες; Ποιός δεν θα μπορούσε να τις ελέγξει; Μα το εξουσιαστικό σύστημα. Ποιούς δεν θα μπορούσε να ελέγξει; Τους εξουσιαζόμενους. Δηλαδή: Οι εξουσιαστές δεν θα μπορούσαν να ελέγξουν τους εξουσιαζόμενους. Το κόμμα του λοιπόν παρουσιάζεται, σε αυτή τη χρονική συγκυρία, ως η μοναδική ευκαιρία επιβίωσης του εξουσιαστικού πολιτικού συστήματος.
Μην περιμένεις επιχειρήματα από τη μεριά μου. Απλώς θυμήσου τα επόμενα που θα γράψω, όταν θα λες: “Να μου κοπεί το χέρι αν τους ξαναψηφίσω” (αυτό είχαν πει άλλωστε και οι γονείς σου παλιότερα για άλλο κόμμα αλλαγής).
Δεν θα καταργηθούν τα ΜΑΤ.
Δεν θα κλείσουν τα στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών.
Δεν θα καταργηθεί η ευνοιοκρατία.
Δεν θα φορολογηθούν οι πλούσιοι.
Δεν θα γίνουν δημοψηφίσματα.
Δεν θα επέλθει διαφάνεια.
Δεν θα πάψει η διαφθορά.
Δεν θα αποφασίζει η βάση του κόμματος.
Πολύ γρήγορα οι αξιόλογοι άνθρωποι του κόμματος θα βρεθούν στην απέξω, κι εσύ δεν πήρες ποτέ τη ζωή σου στα χέρια σου.
@Διογένης ο σκύλος
***
Η συνωμοσία των ηλιθίων
Αυτή η πολιτική κατάντησε βαρετή. Πολύ βαρετή. Είμαστε στο χείλος του γκρεμού. Δεν πάει άλλο. Βγείτε στους δρόμους και διεκδικήστε. Ξεσηκωθείτε. Επαναστατήστε. Όλα τα μάτια του κόσμου είναι στραμμένα στην Ελλάδα. Εδώ γεννήθηκε η Δημοκρατία. Ας σταματήσουμε να την ξεφτιλίζουμε. Ας γίνουμε, επιτέλους, η αλλαγή που θέλουμε. Αν τη θέλουμε. Πολλοί φταίνε που φτάσαμε εδώ. Κανείς, όμως, δεν είναι άμοιρος ευθυνών. Επιτέλους, ας αποφασίσουμε τι θέλουμε. Και όλοι μαζί να το διεκδικήσουμε.
Αν δεν αποφασίσουμε εμείς, θα συνεχίζουν να αποφασίζουν άλλοι για εμάς. Αν δεν κοιτάξουμε εμείς το συμφέρον μας, θα επιβάλουν αυτοί το δικό τους. Και καλά θα κάνουν. Ολες οι χώρες του κόσμου ενδιαφέρονται για τις εκλογές στην Ελλάδα. Και η Ελλάδα κοιμάται. Η ατζέντα αυτών των εκλογών είναι ντροπή. Και όλοι το ανέχονται. Για άλλη μία φορά επικρατεί η συνωμοσία των ηλιθίων. Σταματήστε τους. Ετσι λειτουργεί το πολιτικό σύστημα. Οι μέτριοι και οι φοβικοί συνωμοτούν κατά της κοινής λογικής. Ποτέ δεν υπηρετείται το εθνικό συμφέρον. Εξυπηρετείται μόνο το συμφέρον των ηλιθίων.
Σε ποια χώρα του κόσμου θα αρνιόταν ο πρωθυπουργός να παραστεί σε debate, σε μια συζήτηση με τον υποψήφιο διάδοχό του, και όλα τα ΜΜΕ θα σφύριζαν αδιάφορα; Ποια άλλη κοινωνία θα ανεχόταν κάτι τέτοιο; Ο δημόσιος διάλογος μεταξύ των δύο υποψηφίων πρωθυπουργών δεν είναι ραντεβουδάκι γνωριμίας. Κρίνεται το μέλλον μας και πρέπει να γνωρίζουμε όλη την αλήθεια. Είναι ηθική τους υποχρέωση. Η Ελλάδα είναι ήδη χρεοκοπημένη. Δεν θα τη χρεοκοπήσει κανένας ΣΥΡΙΖΑ. Τα νούμερα δεν βγαίνουν και κάποιοι το κρύβουν γιατί βολεύονται, όπως και τότε που μπήκαμε στο ευρώ.
Τα μνημόνια δεν έλυσαν τίποτα. Ολα τα μεγάλα θέματα αναβλήθηκαν. Αμάν πια με τη μικροπολιτική και τις μεταρρυθμισούλες. Η γενιά των μνημονίων φόρτωσε τα χρέη στις γενιές του μέλλοντος. Τίποτε άλλο δεν έχει γίνει. Χρωστάμε περισσότερα απ’ όσα μπορούμε να πληρώσουμε. Και θα χρωστάμε για μια ζωή.
Υποθήκευσαν τη ζωή μας και το ανεχόμαστε. Επαναστατήστε. Ξεσηκωθείτε. Τα μνημόνια έγιναν για να σωθούν οι ξένες τράπεζες από τα βάρη που είχαν στην Ελλάδα. Οχι για να σωθεί η Ελλάδα. Δεχτήκαμε να πληρώσουμε όσα χρωστάμε, χωρίς να απαιτήσουμε όσα μας χρωστούν. Γιατί το πρόβλημα είναι μόνο η Ελλάδα; Γιατί φταίμε μόνο εμείς που χρωστάμε και δεν φταίει η Γερμανία που χρωστάει σε εμάς; Ας γίνει επιτέλους μια τελική και δίκαιη συμφωνία για να τελειώνουμε.
Ας τελειώνουμε με το παρελθόν. Και, αν μπορούμε, ας σκίσουμε τα μνημόνια και ας φτιάξουμε, επιτέλους, ένα κράτος σοβαρό από την αρχή. Η Μεταπολίτευση χρειάζεται ένα τέλος και μια αρχή. Μεταπολίτευση σημαίνει αλλαγή πολιτεύματος. Αλλαγή του Συντάγματος, όχι μόνο τροποποίηση κάποιων άρθρων. Ο λαός αφήνει πίσω το παρελθόν και αλλάζουμε σελίδα. Ετσι μόνο μπορεί να δημιουργηθεί η Νέα Ελλάδα. Το παρελθόν δεν είναι μόνο κάποιοι άλλοι. Είναι κι εμείς. Είναι ο κακός μας εαυτός. Είναι οι αλήθειες που κρύβουμε. Αυτά που ξέρουμε και δεν λέμε. Αυτά που θέλουμε και δεν κάνουμε. Η αποδοχή της συνωμοσίας των ηλιθίων.
@ Δημήτρης Τζιώτης: συγγραφέας του βιβλίου «Επανάσταση»
***
Ο Θάνατος του Παραλογισμού
Αντί να στρέφεται κανείς κατά των στρατιωτών της μυρμηγκοφωλιάς, του απλού δηλαδή μυρμηγκιού που κουβαλάει φαγητό όλη τη μέρα, θα πρέπει να στραφεί κατά της βασίλισσας που γεννάει χιλιάδες στρατιώτες-κουβαλητές για να κρατάει σταθερό τον πληθυσμό στο βασίλειό της.
Για τον σκοπό αυτόν παρασκευάζει ένα ειδικό δηλητήριο από μια ουσία που λατρεύουν οι βασίλισσες των μυρμηγκιών και την προσφέρει στους στρατιώτες να την κατεβάσουν στη φωλιά. Εκείνη, ανίκανη να αντισταθεί στη λιχουδιά, τη δοκιμάζει και πεθαίνει οδηγώντας στην καταστροφή την υπόλοιπη αποικία.
Το ανθρώπινο ζώο καταστρέφεται γιατί βρίσκεται ανάμεσα σε δύο μυλόπετρες. Από τη μία μεριά είναι η μυλόπετρα της απληστίας, που θυσιάζει τα πάντα στον βωμό του κέρδους και δεν ενδιαφέρεται για τις κραυγαλέες ανισότητες το 1% του πληθυσμού του πλανήτη να έχει το 50% του πλούτου και το 50% του πληθυσμού του κόσμου να ζει με ένα δολάριο την ημέρα. Από την άλλη, είναι η μυλόπετρα της θρησκείας που αλέθει όλους τους ανθρώπους που έχουν άγνοια και βρίσκονται σε οικονομική απόγνωση. Πείθει νέα παιδιά να ζωθούν εκρηκτικά και να σπείρουν τον θάνατο για να πετύχουν την αιώνιο ζωή του μουσουλμανικού Παραδείσου, με τρεχούμενα νερά, πιλάφια και παρθένες, αφού έχει ήδη πείσει εκατομμύρια ανθρώπινα ζώα πως ο Γιεχωβά- Χριστός θα τους σώσει και θα τους πάει κι ετούτους στον χριστιανικό Παράδεισο με αγγέλους και ψαλμωδίες.
Τι κάνουμε: Με τον ίδιο τρόπο που σταματάμε την επέλαση των μυρμηγκιών στρεφόμενοι κατά της βασίλισσας πρέπει να στραφούμε και να εξολοθρεύσουμε την καρδιά της θρησκευτικής παράνοιας και της οικονομικής απληστίας. Να καταργηθούν οι Θρησκείες [ΟΧΙ ο Βουδισμός και το ΖΕΝ και το ΤΑΟ και η Φιλοσοφία, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΘΡΗΣΚΕΙΕΣ ζωντόβολο] και να καταργηθούν τα οικονομικά μοντέλα κερδοσκοπίας. Ουτοπικό έτσι; Που ξέρεις; Άλλωστε ήδη πολλοί άνθρωποι σήμερα ζουν χωρίς να επηρεάζονται από κανένα απ τα δυο αυτά καρκινώματα της ΛΟΓΙΚΗΣ. Μπορεί να γίνουν περισσότεροι. Είθε.
ΓΗ. Αν δεν είναι μαντρί προβάτων, τότε ΣΙΓΟΥΡΑ είναι το ΤΡΕΛΟΚΟΜΕΙΟ του Σύμπαντος. 7 δις και συνεχώς πληθαίνουν, δεν αυξάνουν. Είτε έτσι, είτε αλλιώς, I don’t belong here. Γιατί απέτυχαν παταγωδώς όλες οι ιδεολογίες; Διότι η ιδέα μεν γεννήθηκε από ένα φωτεινό ανθρώπινο πνεύμα, η δε εφαρμογή της «γεννήθηκε» από ΙΔΙΩΤΙΚΟ ά-πνευμα. Η όποια ιδεολογία πήρε σάρκα και οστά δια μέσου κανονιστών μοιρασιάς. Ποιός σφετερίστηκε, τροποποίησε, άλλαξε, απειθάρχησε, αγνόησε στο πνεύμα –ως άπνευμα, τους κανονιστές μοιρασιάς, δηλαδή τους νόμους;
Ο ΙΔΙΩΤΗΣ (=ΗΛΙΘΙΟΣ). Ποιος άλλος παρά μονάχα ο ηλίθιος θα ταύτιζε εννοιολογικά το Δίκαιον με το Νόμο; (Δίκαιον εστίν το προσήκον ενί εκάστω αποδιδόναι. -Πλάτων). Ποια ίδια ιδιότητα έχει ο ιδιώτης; ..και οι κότες στο Λιανοκλάδι ξέρουν. Είναι ΑΗΤΤΗΤΟΣ ! Γη ο πλανήτης των Homo Erectus Idiotus -ποιού sapiens και μαλακίες, ούτε καν των πιθήκων. Τότε ίσως να τρεμόπαιζε μια κεριού φλογίτσα, αλλά, ΓΗ ο πλανήτης ΗΛΙΘΙΩΝ;
Το φως των προ- και μετασωκρατικών έλαμψε εκτυφλωτικό. Όμως διαπιστώνουμε πως τίποτα δεν άλλαξε στη ψυχοσύνθεση και στη πνευματικότητα του Homo Idiotus. Γιατί; Η απάντηση έρχεται από τη φύση την ίδια –τον ΜΟΝΟ ΣΟΦΟ ΔΑΣΚΑΛΟ και έχει ως εξής. Λάμπουν φέγγουν φωτίζουν μόνον τ’ αυτόφωτα ουράνια σώματα. Τ’ αστέρια, οι ήλιοι! Είναι «δικό τους» εσωτερικής πηγής εκπορευόμενο φως. Τα δε ετερόφωτα σώματα όσο εγγύτερα σε ήλιο βρίσκονται τόσο λαμπρότερα είναι και τόσο η ψευδαίσθηση του αυτόφωτου παραμονεύει. Όσο η απόσταση μεγαλώνει τόσο αφανή γίνονται. Στην ανθρώπινη αναλογία τώρα. Ήλιος ο δάσκαλος, πλανήτης μαθητής.
Προσέξτε ξανά τη φύση.
